ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΤΟ ΚΟΡΑΛΛΙΟΓΕΝΕΣ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΠΕΛΙΖ !!!

Το κανάλι του Μπακαλέρ Τσίκο χωρίζει τη χερσόνησο του Γιουκατάν
του Μεξικού από το Κάγιο Αμπέργκρις του Μπελίζ.
Είναι ένας πορθμός τόσο στενός που θεωρείτε ασήμαντος από τους
Μεξικανούς οι οποίοι διεκδίκησαν την κυριότητα του Αμπέργκρις,
ενός νησιού με θάλασσα πλούσια σε ψάρια και με ένα από τα πιο
εκπληκτικά κοραλλιογενείς φράγματα στον κόσμο.




Ο λαός των Μάγιας είχε θέση εδώ τις βάσεις για τις θαλάσσιες εμπορικές
συναλλαγές του και στην πορεία έγινε λιμάνι για τους Άγγλους πειρατές
που το είχαν σαν καταφύγιό τους μετά τις επιδρομές τους ,αλλά και
για να συλλέγουν στις παραλίες του το έκκριμα των φαλαινών που ξέβραζαν
οι πλημμύρες.Γνωστό ως άμβρα ή τέφρα,ήταν ένα αγαθό που πληρωνόταν
πανάκριβα στην Ευρώπη όπου το χρησιμοποιούσαν στη βιομηχανία των
αρωμάτων.
Όλη η ακτή και τα κάγιο του Μπελίζ που περιλαμβάνονται στο κοραλλιογενές
φράγμα του βορείου ημισφαιρίου , είναι πλούσια θησαυρούς παρόλο που έχει
αλλάξει η έννοια του <θησαυρού> από την εποχή των Βρετανών κουρσάρων
ως της μέρες μας.



Στο φράγμα υπάρχουν 450 αμμώδη κάγιο με διαστάσεις που ποικίλουν από
μικρές νησίδες μέχρι νήσους αρκετά μεγάλες ώστε να συντηρήσουν ανθρώπινες
εγκαταστάσεις.Κατά μήκος της ακτής υπάρχουν 178 είδη αγγειακών φυτών, ενώ
τα νησιά χαρακτηρίζονται από 3 είδη δασών:με μαγκρόβιες,κοκοφοίνικες και
αναρριχητικά όπως τα θαλάσσια κλήματα και οι θάμνοι.
Η Θαλάσσια χλωρίδα αποτελείτε από πυκνές κοίτες με 247 είδη άλγης . Το 1983
αυστηροί νόμοι περιόρισαν τις δραστηριότητες που συνδέονται με την αλιεία προς
όφελος της δημιουργίας επτά προστατευόμενων περιοχών που βρίσκονται σε όλο
το μήκος της παράκτιας ζώνης της χώρας.



Το θαλάσσιο οικοσύστημα του κοραλλιογενούς φράγματος του Μπελίζ εκτείνεται
σε επιφάνεια 100.000 εκταριών κατά μήκος των 260 χιλιομέτρων από το Κάγια
Αμπέργκρις μέχρι το Κάγιος Σαμποντίλα ,στα σύνορα της Γουατεμάλα , βρίσκεται
επάνω σε ένα καρστικό έδαφος το οποίο είναι αυλακωμένο από κανάλια. Αυτό όμως
που κάνει το Μπελίζ ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις του υποβρύχιου ψαρέματος
είναι η παρουσία 65 ειδών κοραλλιών, εκτός από τα 500 είδη ψαριών- μεταξύ των
οποίων μεγάλες ομάδες από ροφούς,45 είδη οστρακόδερμων,350 μαλάκια και
μεγάλη ποικιλία σπόγγων.


Η περιοχή φιλοξενεί τον μεγαλύτερο αριθμό από μανάτους του πλανήτη που εκτιμάται
σε περίπου 700 άτομα, αλλά και από πολυάριθμες παραλίες όπου καταφεύγουν οι
χελώνες για νεόσσευση.
Τέλος , οι λιμνοθάλασσες και τα νησιά αποτελούν το ιδανικό περιβάλλον για :
τις σούλες , τις ίβεις , τα φοινικόπτερα και τους γλάρους..!!!

ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΡΥΜΟΣ ΓΕΛΟΟΥΣΤΟΟΥΝ

Ο Τζον Κόλτερ επιστρέφοντας από μια περιήγηση του στα εδάφη
του Γέλοουστοουν το 1807 ,περιγράφει μια περιοχή με κοιλάδες στις
οποίες υπήρχαν λίμνες από καυτή λάσπη, ατμίδες , πίδακες ατμού
και θερμές πηγές σχηματίζοντας ένα τοπίο που θύμιζε την δαντική
κόλαση , το οποίο ονομάστηκε << κόλαση του Κόλτερ >> . Για να
εξακριβωθούν οι αφηγήσεις του Τζον Κόλτερ,διοργανώνεται το 1870
(μια περίοδος κατά την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέφεραν ακόμη
από τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου)μια αποστολή από τον γιο
του γερουσιαστή της Μοντάνα Γουόλτερ Τράμπολ στο Γέλοουστοουν ,
με επικεφαλής της αποστολής τον στρατηγό Χένρι Γουόσμπερν.

Μόλις προσπέρασαν την πρώτη κορυφογραμμή ο Γουόσμπερν
και η ομάδα του αντίκρισαν ένα συντριβάνι με καυτό νερό ύψους άνω
των 30 μέτρων, μιλάμε φυσικά για το πλέον πιο ονομαστό γκέιζερ του
Γέλοουστοουν το οποίο πήρε την ονομασία << ο Παλαιός Πιστός >>
από τη χρονική ακρίβεια με την οποία εκτοξεύει τον ατμό στον αέρα
κάθε 74 λεπτά... Αυτό ήταν το πρώτο από τα οποία αντίκρισαν στη
διάρκεια της αποστολής τους.

Στα 900.000 εκτάρια του Γέλοουστοουν υπάρχουν περισσότερα
από 100.000 δείγματα γεωθερμικών φαινομένων , περισσότερα από
300 γκέιζερ , αριθμοί που αντιστοιχούν στα 2/3 του παγκόσμιου
συνόλου . Το υψίπεδο του Γέλοουστοουν αποτελείται από
συσωρευμένους ρυαλίτες που χρονολογούνται πριν 650.000 χρόνια
περίπου , επίσης βρίσκετε επάνω στην καλτέρα ενός πανάρχαιου
ηφαιστείου που λόγο των ηφαιστειακών φαινομένων ο φλοιός του
πλανήτη μας στο συγκεκριμένο μέρος να έχει πάχος μόλις λίγων
χιλιομέτρων. Με συνέπεια η θερμότητα που προέρχεται από το γήινο
μανδύα να θερμαίνει το νερό , που κυκλοφορεί σε ένα δαιδαλώδες
δίκτυο υπόγειας αποστράγγισης και το στέλνει βίαια στην επιφάνεια
με μορφή ατμού όταν η πίεση γίνετε υπερβολική.


Ο δρυμός του Γέλοουστοουν παρουσιάζει φαινόμενα όπως : η
Τζάιαντ Πρισμάτικ Σπρίνγκ , της οποίας τα κρυστάλλινα και θειούχα
νερά ... δημιουργούν ένα θεαματικό παιχνίδι χρωμάτων με τις
αποθέσεις αλάτων στις όχθες . Υπάρχουν επίσης ατμίδες , κρατήρες,
σεληνιακά τοπία και ένας ποταμός ο Φάιχοουλ Ρίβερ , τα νερά του
οποίου κυλούν σε μια κοίτη καυτών πηγών σχηματίζοντας μια
λωρίδα ατμού κατά μήκος της πορείας του . Ο σχεδόν ήρεμος ποταμός
ρέει σε ένα εκπληκτικό φαράγγι ,σχηματίζει εντυπωσιακούς καταρράκτες
και δημιουργεί την ομώνυμη λίμνη, η οποία με ένα λεκανοπέδιο 35.400
εκταρίων και περίμετρο 177 χιλιομέτρων είναι μια από τις μεγαλύτερες
αλπικές λίμνες στον κόσμο.


Από βοτανολογικής πλευρά ς το 80 % του δρυμού καλύπτεται από
δάση , κυρίως πεύκα. Η μεγάλη έκταση της προστατευόμενης περιοχής -
από 1.710 μέχρι 3.463 μέτρα ύψος - ευνόησε τη δημιουργία διαφόρων
κοινοτήτων από την ημιάγονη στέπα ως την αλπική τούντρα οι οποίες
περιλαμβάνουν 1.100 είδη αγγειακών φυτών.
Εκτός από τα 200 γκρίζλι και τις άφθονες μαύρες αρκούδες,υπάρχουν
και 8 είδη οπληφόρων που περιλαμβάνουν το ελάφι ,το ελάφι ημίονο,
τον αμερικάνικο βίσονα , την άλκη , το μακρυκέρατο πρόβατο , την
αντιλόκαπρα, την αίγα του βουνού και το ελάφι της Βιρτζίνια. Άλλα είδη
που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη διατήρηση του περιβάλλοντος είναι:
ο λευκοκέφαλος αετός , το περιπλανώμενο γεράκι και ο κύκνος ο
σαλπιγκτής που είναι ο μεγαλύτερος στο είδος του. Επίσης στο φαράγγι
και την κοιλάδα Λάμαρ επανεντάχθηκαν οι λύκοι που είχαν εξολοθρευτεί
τη δεκαετία του 1930 επειδή αποτελούσαν απειλή για τα κοπάδια. Μετά
από δεκαετίες κατάλαβαν ότι ήταν ο σημαντικότερος κυνηγός οπληφόρων
και ότι διαδραμάτιζαν ένα ρόλο αναντικατάστατο στη διατήρηση των
ισορροπιών του οικοσυστήματος.


Τέλος , το 1995 η UNESCO περιέλαβε τον εθνικό δρυμό του
Γέλοουστοουν στον κατάλογο της απειλούμενης παγκόσμιας κληρονομιάς.
Αφορμή ήταν το σχέδιο για την κατασκευή ενός ορυχείου για την
εκμετάλλευση χρυσού,αργύρου και χαλκού από μια καναδική εταιρεία σε
απόσταση λίγων χιλιομέτρων από τα βορειοανατολικά όρια του δρυμού,
απειλώντας να ρυπάνει τα νερά και επομένως να προκαλέσει ζημιές στα
άγρια ζώα.
Ο Εθνικός Δρυμός Γέλοουστοουν αποτελεί μέχρι και σήμερα το
παγκόσμιο σύμβολο της ιστορίας της διατήρησης του περιβάλλοντος.